Vasiliy Suxomlinskiy
Andrey bobo nevarasi Matveyni mehmonga chaqirdi. Dasturxonga katta kosada asal va non qoʻyib, nevarasiga manzirat qildi:
– Ye, bolam, asaldan ol. Xohlasang qoshiqlab, xohlasang non bilan tushir. Olaver.
Matvey dastlab asalni nonga bulab yedi, keyin nonga asal surtib uraverdi. Oxiri nafas ololmay qoldi. Terlarini artib, tin oldi va soʻradi:
– Bobo, bu joʻka asalimi yo marjumak asalimi?
– Nima deding? – hayron boʻlib soʻradi bobo. – Marjumak asali-da, bolam.
– Baribir joʻka asali shirinroq boʻladi-da, – dedi Matvey va esnadi: toʻyib ovqatlanganidan uning uyqusi kelardi.
Andrey boboning yuragini qandaydir ogʻriq gʻijimladi. U jim qotdi. Nevara boʻlsa soʻrashda davom etdi:
– Nonning uni bahorgi bugʻdoynikimi yo kuzginikimi?
Andrey boboning rangida rang qolmadi. Qalbida qattiq ogʻriq tuydi. Nafas olishi qiyinlashdi. Koʻzlarini yumib, ingrab yubordi.
Orif Tolib tarjimasi
