Salqin aprel tongi. Vashington metro bekatida gʻilofli skripka koʻtargan kishi paydo boʻldi. U devor yoniga
Rukn: Ijod
Uzoq yillar oldin bir qishloqda toʻqson yoshli chol yashardi. Yoʻq, uni chol deb boʻlmasdi. Yigitlarday
Juda koʻp odamlar oʻzining erinchoqligi, hafsalasizligini oqlash uchun: “Endi nimayam boʻlardik, yoshimiz ham bir joyga
Eri xotiniga ayollar bir kunda qancha soʻz ishlatishi haqidagi maqolani oʻqib berayotgandi: “…Erkaklar 15000 ta
U avtobusda yurmaydi, bu bilan esa faxrlanadi. Bugun ishxonadagi sherigini ancha vaqtgacha malomat qildi. Chunki
Bugun eski kitoblar doʻkoniga kirdim-u, sevinchdan baqirib yuboray dedim. Sababi bolaligimda sevib oʻqigan, soʻng yoʻqotib
U otasidan hamisha faxrlanib yuradi. Chunki ota bolalarini ham, ayolini ham jonidan ortiq koʻradi. Bu
Kasalxona boʻlmasida ikkita ogʻir bemor yotardi. Kasallarning biri deraza yoniga, ikkinchisi eshik yaqiniga joylashgandi. –
Bir yosh oila yangi uyga koʻchib oʻtdi. Ertalab uyqudan zoʻrgʻa uygʻongan xotin derazaga qaradi va
Suv, Shamol, Olov va Nomus doʻst tutingan edi. Ular hamisha birga yurardi. Lekin ajraladigan, hamma