Koʻklam

Kasaldayin holsiz, siniqqan

Tabiatga rang berdi koʻklam.

Qon yugurdi mudroq, namiqqan

Ogʻochlarning tanasiga ham.

 

Ularga gul-chechaklar taqib,

Boshladi bir toʻy ayyomini.

Qizgʻaldoqdan olovlar yoqib

Yangiladi hayot shamini.

 

Ana, yal-yal kiyimli qizlar

Ketib borar Navroʻz sayliga.

Tiriladi biz kutgan hislar,

Chorlar yana bogʻlar sayriga.

 

Devorlarga koʻkragin berib,

Qiziqsinib boʻy choʻzar anor.

Qizchalarday qizgʻaldoq terib

Oʻynab yurar koʻchada bahor.

 

Hovlilarda, dashtu dalada

Bir ezgulik ruhi kezadi.

Hayot joʻshgan shunday pallada

Koʻngilga bir epkin esadi.

 

Koʻklam – koʻngli toza bolakay

Hammamizga gul-chechak tutar.

Va zarracha shubhaga bormay

Hammamizdan yaxshilik kutar.

 

Orif Tolib

 

2011