Minnat oshi

Har kimga gʻoyibdan baraka, qut ber,

Baxtu iqbolini tugal ber, but ber.

Besh kunlik umriga maza ber, tot ber,

Hech kimga ichirma minnat oshini.

 

Minnat bu – naq koʻzga sanchilgan tikan,

Suyakka yetadi quloqqa yetgan.

Yurakka botmasin tomoqdan oʻtgan,

Hech kimga ichirma minnat oshini.

 

Oʻzining oldida boʻlar boshi xam,

Qalbini tirnoqlab gʻijimlar alam.

Muqarrar oʻlimdan asrar boʻlsa ham,

Hech kimga ichirma minnat oshini.

 

Topgani tortilgan ohga arzimas,

Sochida koʻpaygan oqqa arzimas,

Yuragiga tushgan dogʻga arzimas,

Hech kimga ichirma minnat oshini.

 

Bandangni yarlaqa, qaddini togʻ qil,

Minnat azobidan mudom uzoq qil.

Eng ogʻir damlarda koʻnglini toʻq qil,

Hech kimga ichirma minnat oshini.

 

Orif Tolib

 

2014