Qoʻshnichilik

Bir kishi zarurat tufayli katta qarzga botdi. Oʻylay-oʻylay, uyini sotishga qaror qildi. Musulmon odobi boʻyicha uyini birinchi boʻlib qoʻshnisiga taklif etdi. Bu gapdan hayron qolgan qoʻshni:

– Nega sotyapsiz? – deb soʻradi undan.

– Katta qarzim bor, shuni toʻlashim kerak, – dedi u.

– Qancha narx belgiladingiz? – deb soʻradi qoʻshnisi.

Odam uyning asl bahosi ancha baland ekanini, lekin qadrdon qoʻshnisiga arzonga berishini, qarziga yetadigan pul kifoyaligini aytdi.

– Qarzingiz qancha? Kimdan olgansiz? – deb soʻradi qoʻshnisi.

U bu savollarga kerakli javoblarni berdi.

– Mayli, ertaga chiqing, gaplashamiz, – dedi qoʻshnisi.

Odam kelishilgan vaqtda yana qoʻshnisining eshigini qoqdi. Salom-alikdan soʻng qoʻshni asosiy gapga oʻtdi:

– Men kecha borib, siz aytgan odamga qarzingizni toʻlab keldim. Endi undan qutuldingiz. Hech qayerga ketmang. Oʻz uyingizda bemalol yashayvering.

– Ie, bu nima qilganingiz? – dedi xijolat tortib u. – Axir qarzim hazilakam pul emas edi. Katta zarar-ku bu sizga!

Qoʻshni bu gapga shunday javob berdi:

– Men buni zarar hisoblamayman. Agar sizday halol, yaxshi qoʻshnimdan ayrilganimda chinakamiga zarar koʻrgan boʻlardim…

 

Orif Tolib tayyorladi.

 

“Ma’rifat” gazetasining 2015-yil 4-mart sonida eʼlon qilingan.