Sevaman

Meni koʻrgach kiyikdek qochgan,

Nimanidir qidira tushgan,

Kuppa-kunduz kuni adashgan

Nigohingni sevaman, gulyuz.

 

Yonginamdan oʻtib bepisand,

Soʻng bu ishdan yurasan xursand.

Ul olifta poshnangdek baland

Dimogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Goʻzallarga taraf yoʻq ekan!

Goh gul boʻlar, gohida tikan.

Jonga yoqqan, jonni oʻrtagan

Soʻrogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Jodularing koʻpmi shuncha ham,

Tishlayverib toʻzidi yoqam.

Avji yozda qorlari yoqqan

Qovogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Alam bilan koʻksim mushtlagan

Yuragimga ne desam ekan?..

Menmas, tillo sirgʻa tishlagan

Qulogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Intizor yoʻl poylagan sarim,

Sogʻinaman oʻylagan sarim.

Achchiq-achchiq soʻylagan shirin

Dudogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Tagʻin xatlar bitib yurmagin,

Nogahonda ozor bermagin,

Mayli, asra, qavartirmagin –

Barmogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Garchi tengsiz bir bagʻritoshsan,

Lek men uchun oysan, quyoshsan.

Bobur mirzo aytgandek, boshdan –

Oyogʻingni sevaman, gulyuz.

 

Orif Tolib

 

2011