Ishonchsiz qushcha

Bir koʻlda oqqushlar galasi yashardi. Kuz yaqinlab, janubga uchadigan boʻlishdi. Safarga tayyorlanayotgan paytlarida kichkina bir bechora qushcha uchib keldi va dedi:

– Ming afsus! Sizlar janubga ketasizlar, men boʻlsam mana shu yerlarda muzlab oʻlishga majburman.

– Qaygʻuga botma, – deyishdi oqqushlar, – seni oʻzimiz bilan birga olib ketamiz.

– Ming afsus, – dedi gʻarib qushcha, – sizlarda ulkan tumshuqlar bor, oziqni oson topasizlar. Men och qolib ketaman.

– Yoʻlda senga ovqat beramiz, – deb uni tinchlantirishdi katta qushlar.

– Ming afsus! Sizlarning qanotlaringiz katta, men yoʻlda charchab qolaman, – deb tashvishga tushdi mayda qush.

– Charchaydigan boʻlsang, seni mingashtirib olamiz, – deb taskin berishdi oqqushlar.

– Ming afsus… – deb qushcha yana soʻz boshlagan edi, oqqushlar uning soʻzini boʻlib qoʻyishdi.

– Bor-e, – deyishdi ular. Keyin uning mingʻirlashlariga quloq solmay janubga qarab uchib ketishdi.

 

Orif Tolib
tayyorladi.