Rukn: Ijod

Nogoh seskandingmi koʻngling uvishib, Iymanib, qimtinib turgan goʻzal qiz, Dugonangga bir-bir gaplar otishib Yigitlar yoningdan

Ona koʻngli

Oʻgʻli oʻgʻri, kazzob boʻlsa ham Ona koʻngli umidga toʻlar: Hali odam boʻladi bolam, Hamma havas

Kasaldayin holsiz, siniqqan Tabiatga rang berdi koʻklam. Qon yugurdi mudroq, namiqqan Ogʻochlarning tanasiga ham.

Odamlar sochilgan keng dalalarga, Hammani birdayin bodroq qilar yoz. Botib ketsa hamki qop-qora terga Hech

Turnalar qur-qurlab uchdi yarim tun, Mungli saslaridan seskandi osmon, Kuz yaqinlab qolgan zamindan dilxun Joʻnadilar

Qishloq tepasida oy suzadi jim, Qadim ohangida kuylar chirildoq. Alla tinglayotgan goʻdakday maʼsum Sokin tun

Diydalari qotgan eski jarrohday Yaproqlarni hissiz uzib tashlar kuz. Shamol qaylardadir chaladi surnay, Dunyo nelardandir

Uyatsiz jazmanday eshilar tutun, Moʻrilarning yuzi qorayib ketar. Oxiri yoʻq yoʻllar choʻzilar uzun, Qishloqlar oppoq

Har kim oʻz koʻngliga oʻzidir ega, Har kim oʻzi tanlar hayot yoʻlini. Sening yuragingga ot

Joningdan oʻtadi bir kun hammasi, Goho hammasidan keladi kechging. Yuragingga toʻlgan yoshlarni emas, Bir hovuch